Grensverleggende beeldhouwkunst.

De laatste decennia verlegt de internationale beeldhouwkunst haar grenzen met spraakmakende, ruimtelijke objecten in wonderbaarlijke verschijningsvormen die de algemeen geldende regels voor traditionele beeldhouwkunst uitdagen en overschrijden. In deze cursus verdiepen we ons in de oeuvres van vijf hedendaagse beeldhouwers en behandelen hun werk uit de periode 1990 tot heden. 

Antony Gormley (1950) behoort tot de top van hedendaagse kunstenaars en geeft het menselijk lichaam in de beeldhouwkunst een nieuwe betekenis. Zijn beroemdste beeld in Nederland is de 'Hurkende man' aan het Markermeer.  

Marco Cochrane (1962) verwijst in 'Bliss Project', drie grootschalige beelden van vrouwelijke naakten, naar gebrek aan waardering voor feminiene kracht in de wereld en de focus op de vrouw als lustobject.  

David Cerný (1967) maakt in 1992 furore als hij een Russische tank roze verft. Ontzagwekkend is zijn kinetische beeldhouwwerk 'Metalmorphosis', een reusachtig hoofd van spiegelende, bewegende, metalen segmenten.

Paige Bradley (1974) vervaardigt figuratieve beelden. Het bekendste is 'Expansion', een vrouw in kleermakerszit van brons met fel kunstlicht dat door de scheuren van haar lichaam schijnt.

Jason DeCaires Taylor (1974) ontwerpt onderwatersculpturen die gaandeweg begroeien met koraalpoliepen, sponsen en manteldieren en zo het ecosysteem completeren. De indrukwekkende groep ‘Viccisitudes’ staat op de bodem van de Caribische Zee.