Kunstgeschiedenis van West-Europa (1400-1800), deel 1

We volgen de ontwikkelingen in de kunstgeschiedenis van West-Europa, van ca. 1400 tot 1800. In dit eerste deel komen Italiaanse renaissance en Vlaamse Primitieven aan de orde. De kunstenaars en kunstwerken worden geplaatst in de historische, religieuze, politieke en maatschappelijke context. U leert de stijlkenmerken herkennen en er wordt aandacht besteed aan de rol van opdrachtgevers, materialen en technieken.

We beginnen in de Bourgondische Nederlanden met vernieuwingen in de Vroegnederlandse schilderkunst door de zogenoemde Vlaamse Primitieven. Meesters zoals Van Eyck en Van der Weyden schiepen minutieus gedetailleerde olieverfschilderijen vol symboliek in stralende kleuren. 
Tijdens de Italiaanse renaissance, de wedergeboorte van de klassieke oudheid op het gebied van literatuur, beeldende kunst, architectuur, politiek en wetenschap, komen de kunsten tot ongekende bloei.
In de vroege renaissance wordt in het werk van Donatello, Masaccio en Brunelleschi zichtbaar dat zij de middeleeuwse tradities hebben verlaten en hun herschepping van het klassieke idioom op een nieuwe, inventieve manier tot uitdrukking brengen. Daarbij laten zij zich leiden door universele verhoudingen, het lineair perspectief en de wetten van harmonische getallenreeksen. De decoratieve stijl in de schilderkunst van Botticelli ontstaat in de tweede helft van de vijftiende eeuw. 
Rond 1500 breekt er een nieuw fase in de kunsten aan met Da Vinci, Michelangelo en Rafaël, die het werk van hun voorgangers uit de vroege renaissance volledig begrijpen en zich richten op de uitbeelding van visuele effecten en retoriek. De kunstenaar als alleskunner is geboren, de Uomo Universale. Grootse kunstwerken komen tot stand die een virtuoos samenspel bieden tussen schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur